Zee-Tuin-Jarman

Een zwartgeteerd vissershuisje, felgele kozijnen, een tuin op een troosteloos kiezelstrand – pal naast een rokende kerncentrale. Op deze ogenschijnlijk onvruchtbare plek trok filmmaker en kunstenaar Derek Jarman zich halverwege de jaren ’80 terug, na zijn hiv-diagnose. Te midden van steen, wind en vergankelijkheid begon hij aan een tuin. Kun je iets laten bloeien op een plek waar niets lijkt te kunnen groeien?

kunstenaar Derek Jarman
wordt midden jaren 80 gediagnosticeerd met hiv
koopt een vissershutje
met zwartgeteerde planken en felgele kozijnen
en brengt een tuin tot bloei
op een kiezelstrand

waar altijd de wind waait en een ijzergrijze kerncentrale ronkt

zo’n 40 jaar later
vindt een rouwende jonge vrouw
een beschermheilige in Jarman

een Bijbel in zijn dagboek Modern Nature
en gaat voorzichtig geloven
dat barre landen paradijzen kunnen worden

zee-tuin-jarman
is een Mis voor wie mist
een tuin van taal
begrafenis en geboorte
en een ode aan het leven en werk

:van Derek Jarman

In Zee-Tuin-Jarman bevraagt, betreurt en bezingt De Launay in een Mis (voor wie mist) begin en einde, geboorte en dood, hoop en teloorgang. Ze brengt een tuin van taal tot bloei met aangespoelde woorden uit The Waste Land, The Tempest, Paradise Lost, het leven en werk van Jarman en eigen pen.

OVER DE MAKER

Elvis (Amsterdam, 2002) schrijft en speelt. Ze heeft lang gedacht dat een maagdenburger bol een gebakje was. Haar ene voet is iets groter dan de andere (of: haar ene voet is iets kleiner dan de andere). Op de toneelschool ontdekte zij dat ze eigenlijk het allerliefst stilstaat en een eigen tekst uitspreekt. Ze wil overigens wel teksten van andere mensen uitspreken en op verschillende plekken staan. Dat daar geen verwarring over ontstaat. Dit deed ze bijvoorbeeld dit seizoen in Maas speelt Maas en Wunderbaum speelt live (want online gaat het mis). Ze heeft een litteken boven haar oog, op haar buik (rechterkant), op haar knie (linkerkant) en haar ringvinger (rechterkant). Haar schrijven is een poging te vatten wat ze niet kan vatten. Toen haar huisgenoot verhuisde, kwam ze erachter dat ze één houten lepel en een stamppotstamper heeft (geen snijplank). Ooit was ze vegetariër, maar toen werd ze verliefd.

Elvis de Launay is genomineerd voor de Theo d’Or voor meest grensverleggende podiumprestatie.

OPROER

Oproer is een nieuw landelijk initiatief van acht producerende ontwikkelinstellingen voor theatertalent. Likeminds, Podium Bloos, Werkplaats Walhalla, Karavaan, VIA ZUID, Theater de Generator, De Nieuwe Oost en Station Noord bundelen hun krachten om een duurzamer makers klimaat te realiseren.

In de eerste lichting zal Oproer acht makers een plek bieden binnen het netwerk en voor ten minste drie seizoenen zichtbaar zijn in de Nederlandse theaters.

Oproer wordt mogelijk gemaakt door het VriendenLoterij Fonds, dankzij een extra schenking van de VriendenLoterij. Hiermee kan Oproer nieuwe producties ontwikkelen en een intensieve samenwerking binnen het netwerk aangaan.